www.grafoman.fora.pl
każdy pisać może
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum www.grafoman.fora.pl Strona Główna
->
Proza
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
grafomańskie wypociny
----------------
Ogłoszenia
Wydawcy
Poezja
Proza
Recenzje
Newsy+komentarze
Imprezy+spotkania
Literaci na Parnasie
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Ruda Sławka</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Wto 21:50, 14 Kwi 2015<span class="gen"> </span> Temat postu: KONIK NA BIEGUNACH i INNE BAJKI</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">SŁAWA RUDNICKA <br />KONIK NA BIEGUNACH <br /> <br />Długo już stał w sklepie ku wielkiej radości dzieci. Był naprawdę piękny. Śnieżnobiały, srebrnogrzywy, z ciemną strzałką między oczami - konik na biegunach, marzenie i miłość wielu chłopców i dziewczynek odwiedzających sklep. Jego właściciel chciał za niego dużo pieniędzy, ale za drobną opłatą pozwalał się na nim „pobujać”. Chłopcy z wypiekami na uśmiechniętych buziach kołysali się w przód i w tył, wykrzykując: „Jadę dookoła świata!”, „Jadę do babci!”, „Jadę na wyspę bezludną!”, a on był szczęśliwy, że może ich tam zawieźć. Czuł się ważny i potrzebny. I kochał wozić dzieci do ich marzeń. <br />Któregoś jednak dnia przytrafiło mu się nieszczęście. <br />To był piękny dzień. Biały, skrzący się od śniegu i kolorowych lampek na sklepowej choince. Tak, to był piękny dzień i nic nie zapowiadało mającej nadejść katastrofy. Jednak u drzwi wejściowych zadźwięczał jakoś matowo i złowieszczo, kiedy do sklepu wszedł chłopiec w kożuszku i czerwonej czapeczce. Dosiadł konika i krzyknął: „ Do Mikołaja! Zawieź mnie do Mikołaja!” Konik na biegunach ruszył w drogę. W przód i w tył. W przód i w tył. „Ależ ty stoisz w miejscu!” krzyknął chłopiec w czerwonej czapeczce. Konik na biegunach zmartwił się i, chcąc zadowolić chłopca, zaczął kołysać się szybciej i szybciej. W przód i w tył. W przód i w tył. Chłopiec aż poczerwieniał na twarzy i ze złością uderzył go w głowę tak mocno, aż konikowi pociemniało w oczach. <br />Gdy pogaszono już wszystkie światła i zamknięto sklep, konik na biegunach rozpłakał się żałośnie. Przecież tak się starał. Zawsze tak bardzo się starał dojechać tam, gdzie życzyły sobie dzieci. I każde z nich było zadowolone. <br />Kiedy stary, porcelanowy zegar wybił północ, w sklepie rozbłysły wszystkie światła, zrobiło się hałaśliwie i radośnie. Zabawki zaczęły swoje prawdziwe życie. Chrząkały, gęgały, szczekały, warczały i jeździły w kółko, tańczyły w krynolinach, fikały kolorowe koziołki, strzelały z łuków – żyły tym, czym były, czym je stworzono. Jedynie konik na biegunach był smutny i nieruchomy. <br />Tradycją sklepu stało się wybieranie Prezydenta Nocy. Każdej nocy był nim kto inny. Raz była to piękna markiza, innym razem Winnetou i Smok Wawelski. Tej nocy Prezydentem został konik na biegunach. Usłyszawszy to ucieszył się i pomyślał, że chłopiec w czerwonej czapeczce nie miał racji. Był po prostu złośliwy i niegrzeczny. Bo czyż on, konik, którego naturą i celem jest bieg i pęd przed siebie może, jadąc, stać w miejscu? Nie!. Zarżał z radości, jego grzywa rozsrebrzyła się migotliwie, strzałka między oczami zadrgała perliście, a on RUSZYŁ. <br />Ruszył w swój magiczny bieg – w przód i w tył, w przód i w tył. Czuł w sobie życie, czuł wokół siebie wiatr i słyszał pieśń wyśpiewywaną przez jego kopytka. Ruch! Pęd! Bieg! Szczęście w pewności – Do Przodu! Jego przyjaciele ze sklepu cieszyli się razem z nim. <br />Nagle światła przygasły, wszystko ucichło, powietrze jakby zgęstniało, a na ladę sklepową wstąpiła Królowa Iluzja. Z pustką w oczach, z uśmiechem triumfu na pięknej plastikowej twarzy, pozdrowiła wszystkich uniesioną dłonią i rzekła: „Państwo to ja.” Za Królową stanęła Ułuda, Ochmistrzyni Dworu, której zwiewna szata z banknotów szeleściła zniewalająco. Wszystkie zabawki podchodziły do nich i składały głęboki ukłon. Królowa przyjmowała hołdy z uśmiechem, ale jej oczy nadal były martwe. Ułuda śmiała się, a bezwolne zabawki mechanicznie machały papierowymi chorągiewkami z napisem „SUKCES”. <br />- A ty nie pokłonisz mi się? – spytała Królowa konika na biegunach. Konik zakołysał się lekko i jakoś nieprzekonywująco, co widząc Ułuda poczęła z niego szydzić i ubliżać od pozbawionych ambicji prostaków. <br />– Bliżej! – wysyczała Iluzja – podejdź bliżej i złóż mi pokłon! - Konikowi zaszkliły się oczy, zmatowiała grzywa, ale nie wykonał żadnego ruchu. <br />– Pomożemy ci! – krzyknęły zabawki. – Przyciągniemy cię do naszej Królowej, a wtedy uznasz ją za jedyną władczynię swojego życia. Przecież ty też jesteś iluzją ruchu. <br />– Może i jestem iluzją ruchu, ale jestem wolny. Moja myśl jest niezależna i mimo że biegnę w miejscu, jestem prawdziwszy niż wasze papierowe chorągiewki i martwe oczy Iluzji. <br />W sklepie zapadła cisza. Tak ogromna, że nawet grający bąk stracił swe kolory. <br />I stała się rzecz dziwna i niepojęta. Konikowi odpadły bieguny, a wyrosły tęczowe skrzydła. <br /> <br />Konik na biegunach już nigdy nie został Prezydentem Nocy, ale odtąd już zawsze mówił dzieciom w swym przedziwnym i tajemniczym języku, że jeżeli jesteś wolny, a twoja myśl należy tylko do ciebie, to choćbyś stał w miejscu, dobiegniesz tam, gdzie chcesz. A one go rozumiały. <br />Kołobrzeg luty – kwiecień 2015.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj